تفاوت صافکاری سنتی با صافکاری pdr چیست؟
صافکاری سنتی که اغلب به عنوان ترمیم فرورفتگی سنتی یا ترمیم بدنه معمولی شناخته می شود، شامل استفاده از پرکننده بدنه، سنباده زدن و رنگ آمیزی مجدد برای ترمیم فرورفتگی ها و آسیب به پانل های بدنه خودرو است. این فرآیند معمولاً نیازمند حذف رنگ، پر کردن ناحیه آسیب‌دیده با پرکننده بدن، سنباده زدن برای دستیابی به سطحی صاف، و سپس اعمال پرایمر، رنگ و پوشش شفاف برای بازیابی سطح اولیه است. صاف کردن سنتی برای ترمیم فرورفتگی ها، چین ها و آسیب های بزرگتر که به راحتی از پشت پانل قابل دسترسی نیستند، موثر است.
از طرف دیگر، صافکاری بدون رنگ (PDR) یک تکنیک تخصصی برای ترمیم فرورفتگی ها و فرورفتگی های جزئی بدون نیاز به رنگ آمیزی است. تکنسین‌های PDR از ابزارهای تخصصی برای ماساژ و تغییر شکل فلز از پشت پانل استفاده می‌کنند و به تدریج فرورفتگی را تا زمانی که سطح به حالت اولیه خود باز می‌گردد، ایجاد می‌کنند. PDR برای فرورفتگی‌های کوچکتر که در آن رنگ آسیب زیادی ندیده است، بسیار مؤثر است، و به‌ویژه برای حفظ سطح کارخانه اصلی خودرو مناسب است.
تفاوت های کلیدی بین صاف کردن سنتی و PDR عبارتند از:
1. روش: صاف کردن سنتی شامل پر کردن، سنباده زدن و رنگ آمیزی مجدد است، در حالی که PDR بر تغییر شکل فلز از پشت پانل بدون ایجاد اختلال در رنگ تمرکز می کند.
2. حفظ رنگ: صاف کردن سنتی نیاز به رنگ آمیزی مجدد دارد، در حالی که PDR رنگ اصلی را حفظ می کند و آن را به یک راه حل مقرون به صرفه تر و به صرفه تر برای فرورفتگی های جزئی تبدیل می کند.
3. محدودیت های تعمیر: صاف کردن سنتی برای فرورفتگی های بزرگتر و آسیب هایی که نیاز به رنگ آمیزی مجدد دارند، مناسب است، در حالی که PDR برای فرورفتگی های کوچکتر و فرورفتگی هایی که آسیب قابل توجهی به رنگ وارد نکرده اند، ایده آل است.
4. زمان و هزینه: PDR لکسوس عموماً به زمان و هزینه کمتری در مقایسه با صافکاری سنتی نیاز دارد که دلیل آن عدم رنگ‌آمیزی مجدد و فرآیند تعمیر ساده است.
به طور خلاصه، صاف کردن سنتی شامل فرآیندهای تعمیر گسترده تری است که شامل رنگ آمیزی مجدد می شود، در حالی که PDR تویوتا یک تکنیک تخصصی است که بر حفظ رنگ اصلی و ترمیم موثر فرورفتگی های جزئی بدون نیاز به رنگ آمیزی مجدد متمرکز است. هر روشی بر اساس ماهیت و میزان آسیب به پانل های بدنه خودرو کاربردهای خاص خود را دارد.
صافکاری سنتی
