مرور تاریخچه خودروهای هیبریدی و انقلاب تویوتا پریوس

تویوتا پریوس : خودروهای هیبریدی تاریخچه‌ای طولانی دارند که به پورشه‌ای در سال ۱۹۰۱ بازمی‌گردد اما پریوس خودرویی بود که این نوع قوای محرکه را متداول کرد.

اگر از کسی بخواهید یک خودروی هیبریدی نام ببرد، به‌احتمال‌زیاد تویوتا پریوس را نام می‌برد زیرا پریوس شناخته‌شده‌ترین خودروی هیبریدی تاریخ است و طی ۲۵ سال حدود ۶ میلیون دستگاه از آن فروخته شده است اما ایدهٔ خودرویی که پیشرانهٔ بنزینی را با موتور الکتریکی ترکیب کند توسط تویوتا مطرح نشد زیرا در دو دههٔ اول قرن بیستم، شرکت‌هایی مثل Owen Magnetic خودروهایی هیبریدی را عرضه کردند و حتی اولین خودرویی که نام پورشه داشت هم هیبریدی بود. این خودرو Lohner–Porsche Mixte نام داشت و در سال ۱۹۰۱ توسط فردیناند پورشهٔ جوان طراحی شد.

البته این خودروها از نوع هیبریدی سری بودند که یعنی پیشرانهٔ بنزینی صرفاً به‌عنوان ژنراتور برای تولید برق عمل می‌کرد و انرژی موردنیاز موتورهای الکتریکی که به چرخ‌ها نیرو می‌دادند را تأمین می‌کرد. بااین‌حال، به دلیل وجود موتورهای الکتریکی، باطری‌ها و دیگر قطعات، خودروهای هیبریدی اولیه بسیار سنگین و پیچیده بودند و به همین دلیل، برای نیرو بخشیدن به خودروها، بنزین به‌تنهایی پیروز شد.

انقلاب تویوتا پریوس

از دههٔ ۱۹۰۰ سریع به اوایل دههٔ ۱۹۹۰ می‌پریم یعنی زمانی که چالشی برای مهندسان تویوتا شکل گرفت: توسعهٔ یک خودروی چهارنفرهٔ کاربردی برای استفاده‌های روزمره که نصف خودروهای مشابه در خط تولید تویوتا بنزین مصرف کند. این چالش بزگی برای شرکتی بود که هرچند از لحاظ کیفیت و تکنولوژی تولید فوق‌العاده بود اما خلاقیت چندانی در محصولاتش نداشت. بااین‌وجود، نهایتاً پریوس در اواخر دههٔ ۹۰ آماده شد. اولین نمونهٔ تولیدی این خودرو در سال ۱۹۹۷ فقط در ژاپن عرضه شد. این یک سدان کامپکت با مصرف سوختی پایین‌تر از چیزی بود که در خودروهای آن سال‌ها دیده می‌شد. بااین‌حال، پریوس اولیه بسیار کند و نسبتاً پرسروصدا بود و انتقال بین نیروی برق و بنزین در آن به نرمی صورت نمی‌گرفت. بااین‌حال، نسخهٔ اصلاح‌شدهٔ پریوس در سال ۲۰۰۰ وارد بازار آمریکای شمالی شد.

نسل اول پریوس از دو موتور الکتریکی و یک گیربکس سیاره‌ای استفاده می‌کرد. پیشرانهٔ بنزینی و یک یا هردو موتور الکتریکی تحت شرایط مختلف نیرو را به چرخ‌ها تحویل می‌دادند و یکی از موتورهای الکتریکی هم به‌عنوان ژنراتور عمل می‌کرد تا هنگام کاهش سرعت، انرژی ترمزها را بازیابی کند. این انرژی در یک باطری نیکل فلز ۱.۳ کیلووات ساعتی ذخیره می‌شد و در سرعت‌های پایین پریوس می‌توانست تا ۱.۵ کیلومتر را بدون استفاده از پیشرانهٔ بنزینی و صرفاً به‌صورت الکتریکی طی کند.

نسل دوم تویوتا پریوس

نسل دوم پریوس در سال ۲۰۰۴ معرفی شد و این ماشین را به موفقیت بزرگی رساند. پریوس که حالا به هاچ‌بک کامپکتی با اندازهٔ بزرگ‌تر تبدیل شده بود، برای زمان خود بسیار آیرودینامیک بود و مصرف سوخت ۵.۹ لیتر در هر صد کیلومتر آن زمانی که ایالات‌متحده وارد دوران افزایش قیمت بنزین می‌شد بسیار چشمگیر بود. پریوس همچنین با برخورداری از پیشرفته‌ترین قوای محرکهٔ آن زمان، در بین خریداران علاقه‌مند به تکنولوژی و شخصیت‌های مهم سیلیکون ولی به یک نماد تبدیل شد و تا زمانی که تسلا مدل S در سال ۲۰۱۲ به بازار آمد این وضعیت را حفظ کرد. نسل سوم پریوس هم که در سال ۲۰۱۰ به بازار آمد، همان داستان نسل دوم را تکرار کرد.

تویوتا کم‌مصرف‌ترین خودروی سری پریوس را معرفی کرد

فراخوانی 267 هزار تویوتا پریوس به دلیل مشکل توقف ناگهانی

رکوردشکنی فروش تویوتا در اروپا؛ یاریس کراس محبوب‌ترین خودرو شد

معرفی موتور های تویوتا